Deze blog heb ik voor Wijzer Dankzij gemaakt. Maar ik vond het ook leuk om deze op mijn eigen site te zetten!
Mensen vragen soms aan mij wat ik wil met en in mijn leven.
Dat vind ik een hele moeilijke vraag omdat ik me daar eigenlijk geen voorstelling van kan maken.
Ik heb een tijd terug een sollicitatiegesprek gehad bij de politie waarbij die politieman aan mij de vraag stelde: ‘Hoe zou jij reageren bij een bepaalde situatie als je geen autisme zou hebben? ‘.
Uiteraard wist ik daar geen antwoord op en was de rest van het gesprek niet goed verlopen. Ik vond het heel vervelend dat hij dit vroeg. Want ik heb nou eenmaal wel autisme, dus ik weet ook niet hoe ik moet reageren als ik het niet zou hebben. Ik ben wie ik ben en dat gaat niet meer weg.
Toen ik thuiskwam van dit gesprek besprak ik dit met mijn moeder en stiefvader en zij beaamde dat dit een idiote vraag was. Daarna voelde ik me al iets beter, want ik dacht dat dit weer aan mij lag.
Over de vraag wat ik dan graag wil met mijn leven moet ik dan ook lang nadenken. Ik denk namelijk niet zo ver vooruit. Ik vind het zelf wel lastig dat ik daar geen antwoord op weet, want het liefst heb ik natuurlijk alles uitgestippeld over hoe mijn toekomst eruit komt te zien.
In mijn depressieve buien wil ik eigenlijk maar 1 ding: geen autisme hebben! Ik zou graag willen dat ik was zoals elk ‘normaal’ mens. Dingen alleen durf te doen en gezellig met vrienden kan zijn. Gewoon iemand opbellen of alleen naar een medisch bezoekje gaan zonder mijn moeder. En zo kan ik nog veel meer dingen noemen.
Eigenlijk kan ik beter zeggen: ik durf helaas niks alleen. Er moet altijd iemand mee.
Ik probeer dit nu te oefenen door middel van 1 keer per week alleen naar de winkel om een klein dingetje te halen. Maar ook dat lukt me niet altijd omdat ik al blij ben als ik mijn werkweek bij de Albert Heijn heb volbracht.
Mijn droom is ook om vanuit huis te werken, zodat ik niet altijd zoveel stress heb om de deur uit te moeten om te gaan werken. Maar ik weet ook dat dit niet heel goed zal zijn voor mij omdat ik dan helemaal de deur niet meer uit kom. Het is goed voor mijn ontwikkeling om bij de Albert Heijn te werken. Dit omdat het er altijd erg druk is en ik veel contact heb met klanten. Ook al werk ik maar 3 ochtenden momenteel, ben ik wel blij dat ik dit vol kan houden.
Voor nu vind ik het ook heel fijn om dit vanuit huis te kunnen doen, het bloggen. Ik ben blij dat veel mensen vertrouwen hebben in mij en hun problemen met mij willen en durven delen. Daar ben ik dankbaar voor! Ik had nooit verwacht dat ik zo ver zou komen met mijn blogs. En ik ben ook van plan om dit nog lang te doen. Vooral wil ik graag alle mensen helpen die het nodig hebben en meer informatie geven over het leven met autisme.
Wel ben ik erg trots op wat ik tot nu toe bereikt heb in mijn leven. Er zijn weinig mensen van 22 die al een hele tijd op zichzelf wonen en dat ze dit goed afgaat zonder al te veel hulp. Ook heb ik al sinds mijn 17e mijn autorijbewijs en een eigen auto.
Mijn huidige appartement heb ik via Autismepunt aangeboden gekregen in combinatie met een begeleider. In september woon ik daar 1 jaar en het ziet er naar uit dat ik na dit jaar volledig zelfstandig kan wonen. Zonder begeleiding. Het geeft me dan ook veel rust dat ik hier kan blijven wonen.
In de toekomst, ooit, wil ik wel kinderen. Ik besef wel heel goed dat mijn kinderen dan ook autisme kunnen hebben. Daardoor twijfel ik wel op sommige momenten. Ik heb het zelf heel moeilijk in mijn leven en wil dit natuurlijk niet overbrengen op mijn kinderen. Maar ik weet wel dat ik een goede lieve moeder zal zijn en mijn kinderen met alles zal helpen met wat ik kan. Net zoals wat mijn moeder voor mij doet.
Het scheelt ook dat er tegenwoordig steeds meer begrip is over autisme en dat er steeds meer over bekend is. Wel ben ik van mening dat je geluk moet hebben met je partner. Als deze geen of weinig begrip heeft voor autisme is het heel moeilijk om met iemand te leven die autisme heeft.
Ik hoop ooit nog eens goed om te kunnen gaan met mijn autisme en sociale angststoornis. Dat ik alles alleen zou durven en durf te telefoneren!
Ik kan namelijk niet altijd terugvallen op mijn moeder of mijn vriend. Ik moet ook zelfstandig kunnen leven, zonder hulp van iemand.
Dat is waar ik voor streef in de toekomst, dit gaat natuurlijk een lange weg zijn maar ik heb er vertrouwen in. Ik zal in ieder geval meer kunnen dan wat ik nu kan. Ik zal nooit helemaal er overheen komen, maar dat is logisch. Autisme heb je je hele leven en zal nooit helemaal verdwijnen. Maar het zal wel makkelijker worden als je er mee leert leven en je angsten overwint!
