Mayke lacht vriendelijk bij binnenkomst. Ze oogt ontspannen, misschien een tikje verlegen.
Aan niets is te zien dat Mayke een jonge vrouw is met de nodige beperkingen. ‘Aan de buitenkant valt vaak niks te zien.’
Haar moeder Leonore doet grotendeels het verhaal van Mayke. Voor Mayke is praten tegen iemand die ze niet goed kent moeilijk.
Zoals er zoveel dingen moeilijk zijn in haar leven. Een telefoongesprek voeren bijvoorbeeld, Mayke heeft een belfobie. Kort geleden stond ze met haar auto
met pech langs de weg. De enige die ze durft te bellen is haar moeder. En met veel pijn en moeite belde ze haar werk om te vertellen dat ze later zou zijn. Ze durfde alleen
te bellen omdat ze wist wie de telefoon op zou nemen. Maar ze durft te bellen en dat is een overwinning. Die auto speelt overigens een voorname rol in het leven van
Mayke. ‘Fietsen dat lukt eigenlijk niet, haar auto is een veilige haven’, aldus haar moeder.

Angsten
Angst beheerst haar leven. Eigenlijk al jarenlang. Op de basisschool werd ze gepest omdat ze wat dikker was dan haar klasgenootjes. ‘Daardoor werd ik erg onzeker en begon ik me steeds meer af te zonderen.’
Op haar zeventiende werd autisme spectrum stoornis bij Mayke vastgesteld en kreeg ze ook de diagnose depressie en sociale angststoornis. ‘Dit verklaarde dus waarom ik niet lekker in mijn vel zat en waarom ik niks alleen durfde te doen.’
Mayke kwam terecht bij een psychiater die medicatie voorschreef. ‘Ik begon die medicijnen te slikken en het ging al gelijk een stuk beter met me. Ik werd vrolijker en
ik durfde steeds meer dingen alleen te doen’, zegt ze over de medicatie. Er was wel een ‘minpuntje’ zoals Mayke het noemt. ‘Ik werd enorm dik. Ik ben in een jaar tijd veertig kilo aangekomen.’ De psychiater hield vol dat het niet door de medicatie kwam, maar Mayke wist wel beter. Ze nam resoluut een besluit: stoppen met die pillen. Drie weken lang had ze last van afkickverschijnselen. Daarna begon de volgende uitdaging: afvallen. Met hulp van personal trainer Mahmoud viel ze met veel sporten in minder dan een jaar tijd veertig kilo af.

Overwinningen
Er waren meer mijlpalen in het afgelopen jaar.
Het feit dat ze haar werk durfde te bellen is voor Mayke een grote overwinning. Net als het feit dat ze zelf weer een baan gevonden heeft. Sinds een paar maanden werkt ze fulltime in een supermarkt. Dat was en is een hele stap, maar het gaat haar goed af.
En ze woont zelfstandig. ‘Allemaal overwinningen’, stelt haar moeder vast.
En Mayke is begonnen met het schrijven van een blog over haar leven met autisme. Openhartig schrijft ze op mijnlevenmetautisme.home.blog over
de problemen in haar leven, de uitdagingen, de stappen vooruit. Ze is eerlijk over het feit dat het met de banen die ze had niet altijd even goed ging. ‘Ik kan slecht tegen
commentaar en word snel boos. Ik pik dingen anders op dan mensen bedoelen.’ Dan kan ze boos weglopen om niet meer terug te komen.
Vertrouwen blijkt het sleutelwoord. Mayke moet mensen vertrouwen voordat ze wat eer open wordt.
Als er een klik is, zoals met haar personal trainer, dan gaat het een stuk beter.
De reacties op haar blog zijn positief. Andere mensen met autisme en hun naasten herkennen zich in het verhaal van Mayke.
Ze hoopt dat er wat meer begrip komt.