Op bezoek gaan

Veel mensen met autisme kunnen moeite hebben met het aangaan of het gaande houden van een gesprek. Ik dus ook.
Ik heb moeite om bijvoorbeeld te vragen hoe het met iemand is. Je weet namelijk nooit wat voor antwoord je krijgt en wat je dan weer met dat antwoord moet doen. Nog erger is dan als mensen dan vragen hoe het met mij is.
Mensen verwachten dan ook nog dat ik aan gezichtsuitdrukkingen iets kan ‘zien’!

Ook zou ik niet weten waar ik een sociaal gesprek over zou kunnen voeren. Ik heb geen hobby’s waar ik over zou kunnen vertellen. Al zou ik wel hobby’s hebben, dan lukt het me nog niet om daar over te praten. Want wat als de ander het niet interessant vind wat ik vertel?
Dan ben ik liever stil en luister ik naar anderen. Ik voel me ook altijd heel onzeker. Ik denk altijd dat mensen tegenover mij iets van mij vinden, bijvoorbeeld dat ik raar of vreemd ben als ik iets vertel. 

Dus dit alles bij elkaar genomen ben ik niet gauw geneigd om zomaar bij iemand op bezoek te gaan. Dit geeft mij echt teveel stress. 
Als ik op bezoek ga bij iemand neem ik mijn vriend mee, die doet dan het woord vooral waardoor ik lekker stil kan zijn en kan luisteren naar de anderen. 
Maar als er bijvoorbeeld 2 of zelfs meer gesprekken door elkaar gaan kan ik het niet meer volgen. De geluiden komen allemaal even hard binnen waardoor mijn gehoor van het een naar het ander gesprek gaat en ik niks meer kan volgen. 

Nu met het net uitkomen van mijn boek mijn leven met autisme moet ik eigenlijk van de uitgever ook enkele verplichtingen doen om mijn boek te promoten. 
Uiteindelijk heb ik daar zelfs voor getekend maar me totaal niet gerealiseerd wat dit betekende. 
Er was een plan om met mijn boek naar een talkshow van de tv te gaan. Ik neem aan dat iedereen wel snapt dat ik dat niet voor elkaar krijg! Hoe graag ik het zou willen.
Ik durf niet te praten in het echt, wat ik dus bij zo’n talkshow wel zou moeten doen. Als ik er alleen al over na denk schiet ik in de stress en kan ik niet normaal functioneren in mijn dagelijkse leven. Daarom heb ik besloten om dit niet te gaan doen en er verder niet over na te denken. 
Eventueel zou ik het willen samen met mijn moeder om in het publiek te zitten en iemand anders aan de tafel het woord te laten doen. Maar dat is voorlopig nog niet de planning, gelukkig…

De interviews die ik wel geef gebeuren bij mijn moeder. En mijn moeder doet dan het woord voor mij. Dat geeft mij een rustig gevoel en dan ervaar ik ook minder stress. Zelfs met een fotograaf erbij red ik het wel omdat dit in mijn vertrouwde omgeving is. 
Voor vele is het een raar gezicht dat mijn moeder nog steeds het woord voor mij moet doen omdat ik inmiddels 22 jaar ben. Ik wil het heel graag allemaal zelf doen maar het lukt me gewoon niet. Ik krijg niks over mijn lippen en als ik al een woordje zeg dan praat ik heel zacht en met een piepstem waardoor ze me bijna niet verstaan. 

Wat voor mij een hele fijne ervaring was en misschien ook wel een goede tip voor anderen met autisme is het volgende:
Een paar weken geleden waren mijn vriend en ik op bezoek bij mijn broer en zijn vriendin. Ook al ken ik hun al lang en weten zij wat ik heb, blijft het altijd spannend en stressvol om te praten en een gesprek op gang te houden. Hun voorstel was om een gezelschapsspel te doen. Dit vond ik heel fijn want hierdoor hoefde ik niet te praten over van alles en nog wat. 
Natuurlijk vind ik niet elk spel leuk om te doen, want het geeft me ook af en toe stress. Bijvoorbeeld spellen waarbij je veel moet communiceren of wat lang duurt heb ik geen geduld voor.
We speelden het Keezenspel en dat vind ik een heel leuk spel. Ze stelden ook een aantal andere spellen voor maar die kende ik niet goed waardoor ik het niet wilde spelen. Gelukkig snapten ze dat en kozen we het spel wat ik leuk vind en wel kende.
Dus kies wel een spel wat je leuk vind om te doen zodat je niet extra zenuwachtig word om een spel wat je niet leuk vind/niet kent. 

Uiteindelijk ben je dan allemaal bezig met hetzelfde. Je moet je concentreren op het spel en de sociale gesprekken kan je fijn achterwege laten. Dat gaf me erg veel rust waardoor ik me op mijn gemak voelde. 
Thuis heb ik dat spel ook meteen besteld om samen met mijn vriend te doen. En mochten we ooit bezoek krijgen van iemand waar ik niet veel tegen te vertellen heb kunnen we dat spel spelen om ongemakkelijke stiltes of gesprekken te vermijden!  

Dus ga je op bezoek bij iemand, denk dan na wat jij leuk vind om te doen. Kies een leuk spel of een leuke film bijvoorbeeld.
Zo ben je toch op bezoek, sociaal bezig en niet eenzaam.
Maar hoef je niet veel stress te ervaren en veel te praten!