Onverwachts iemand aan de deur

Iemand met autisme kan grote moeite hebben met onverwachtse dingen. Ik heb daar ook heel veel last van. Je moet bij mij ook niet onverwachts op bezoek komen, want dan doe ik de deur niet eens open. 
Ik hou van voorspelbaarheid, dus ook afspraken wil ik ruim van te voren weten. En al helemaal als afspraken bij mij thuis plaatsvinden. Het is bij mij altijd opgeruimd en netjes, dus daar ligt het niet aan. 

Waar ik ook altijd erg van schrik is de deurbel. Het liefst had ik hem weggehaald maar ik woon in een flat met intercom dus dat gaat niet. Doordat de bel zo ontiegelijk hard gaat en altijd onverwachts schrik ik enorm. Ook al weet ik dat de bel kan gaan als ik met iemand heb afgesproken blijf ik hiervan schrikken. Ik heb altijd al een hoge hartslag maar dan nog hoger. Ik weet dat niemand mij kan zien en dus ook niet weet of ik thuis ben maar ik sta dan verstijfd te wachten of er nog een keer word aangebeld ( als het onverwachts is tenminste, als ik met iemand heb afgesproken doe ik natuurlijk meteen open ). 

Gelukkig kan ik zelf wel zien wie er voor de deur staat zodra ze aanbellen, ze horen mij dan nog niet. Dus als ik zie dat het een pakketbezorger is dan doe ik de deur uiteindelijk wel open na even adem te hebben gehapt. Maar als ik geen bezorger zie maar een onbekende persoon doe ik nooit open. Ik blijf staan waar ik sta en wacht af wat er gaat gebeuren. Ik hoop dan natuurlijk dat diegene weggaat. 

Het kan ook voorkomen dat iemand beneden de deur open heeft gedaan en dat diegene dan al bij mij boven staat. Als ik dan de bel van mijn voordeur hoor verstop ik mezelf het liefst. Ik ben dan bang dat ze mij kunnen horen als ik loop dus ik verstijf en durf amper adem te halen. 
Ik ben dan altijd even van slag. Er belt bijna nooit iemand aan hier bij de voordeur dus ik verwacht dan dat het bijvoorbeeld de buurvrouw is. Als ik dan een vreemd persoon zie vind ik dat niet fijn. 

Ik vind dat als ik niemand verwacht ik ook niet open hoef te doen. Niemand hoeft ongevraagd aan mijn deur te komen maar het blijft wel een tijdje rondspoken in mijn hoofd.
Wie is het? Wat komen ze doen? Is het belangrijk? Is er iets aan de hand met iemand?

Gelukkig heb ik weinig afspraken bij mij thuis. De mensen die ik ken weten dat ze niet onverwachts bij mij aan de deur hoeven komen. En ik ben ook blij dat dit nooit gebeurt. Dit klinkt misschien erg onaardig maar ik heb hier zoveel stress door dat ik het gewoon niet kan opbrengen om de deur open te doen op een normale manier. Iedereen is altijd welkom maar wel van te voren even appen. 

Wat ik ook vreselijk vind is wanneer er een pakketje bezorgd moet worden. Dit gebeurt zeer regelmatig omdat ik online shoppen het fijnste vind aangezien ik niet alleen naar buiten durf om even te winkelen. Ik krijg van te voren een bericht tussen welke tijden ze komen. Ik vind dit ook erg lastig want vanaf het moment dat de begintijd start durf ik al niks meer te doen omdat ik bang ben dat ik dan mijn pakket misloop. Denk hierbij aan douche, naar de wc of de afwas etc. Ik blijf dan op de bank waar ik de bel goed hoor en meteen de deur open kan doen. 

Het maakt het ook altijd lastig omdat ik dan de ’telefoon’ moet opnemen terwijl ik een belfobie heb. Vaak als er bekende aan de deur staan zeg ik ook niks door de telefoon maar druk ik alleen op de knop om de deur beneden te openen. Als er onbekende aan de deur staan heb ik altijd mijn standaard zinnetje: kom maar naar de 1e verdieping. Dat krijg ik er nog net uit.