Moeheid

Waar ik ook best veel last van heb is dat ik vaak erg moe ben. Ik heb ook altijd last van mijn rug, nek en spieren. Ik ga nu weer veel sporten dus hoop ik dat dit iets minder word maar ik vrees dat dit wel een beetje bij mij hoort.
Ik ga ook ongeveer om de twee weken naar de fysiotherapeute en ik zit dan ook helemaal vast. Ik denk en weet dat dit zeer waarschijnlijk ook met mijn autisme te maken heeft. Afgezien van het feit dat slechte ruggen in mijn familie zit. Dubbel op dus!

Als ik naar buiten moet om bijvoorbeeld te gaan werken, ervaar ik meteen zoveel prikkels dat ik daar meer dan de gemiddelde mens last van heb. Doordat ik zoveel stress ervaar spannen mijn spieren dan ook snel aan. Net zoals ik ook een hoge hartslag heb en ik, volgens mijn arts, altijd aan het hyperventileren ben. Dat kost mijn lichaam enorm veel energie.
Als ik dan ook nog echt overprikkeld ben kan dat zich uiten met gevoelens van angst, woede en irritatie waardoor de prikkels nog erger worden en ik nog meer gespannen ben.
Ik heb dat vaak als ik thuis kom van mijn werk. Ik ben dan al overprikkeld door het werk en dan moet er niet ook nog iets vervelend gebeuren want dan stort ik in.
Ik heb ook elke dag hoofdpijn wat doortrekt naar mijn nek en rug. Ik ben dan ook heel moe en ik krijg niks meer voor elkaar. Ik moet dan letterlijk bijkomen. Dus dan lig ik op de bank en doe/kan ik gewoon niks meer.
Dat is soms moeilijk uit te leggen aan mensen die niet zo goed begrijpen wat autisme inhoudt. Het is niet dat je alleen anders ken denken of reageren maar er komen nog heel veel andere, ook lichamelijke dingen, bij kijken wat ook niet te zien is van buitenaf.
Mensen zien mij en denken dat ik alles wel aankan omdat ik nog zo jong ben maar helaas is dat niet zo.

Wat bij mij ook speelt, en bij meer vrouwen met autisme, is dat ik probeer mijn autisme te camoufleren. Ik probeer de hele dag mijn best te doen zodat mensen niet zien dat ik anders ben dan anderen. Ik probeer alles zo normaal mogelijk te laten verlopen maar dat kost natuurlijk veel energie. Omdat ik dan eigenlijk mezelf voordoe als iemand anders.
Ik vrees dat ik weinig kan doen aan die vermoeidheid en dat ik het maar moet accepteren.

Ik ga altijd al heel vroeg slapen, om 21:00-21:30. Zelfs in het weekend slaap ik vaak al zo vroeg omdat ik zo moe ben dat ik niet langer wakker kan blijven.
Zeker als ik moet werken slaap ik altijd heel slecht omdat ik dan bang ben dat ik niet genoeg slaap en/of niet wakker word door de wekker waardoor ik vaak ’s nachts wakker lig. Dit is natuurlijk niet goed want daardoor word ik alleen maar moeier.
Ik heb er veel over gelezen en ik heb begrepen dat autisme en slaapproblemen heel vaak voorkomen. Het stelt me dus enigszins gerust dat het niet alleen aan mij ligt.

Ik merk ook aan mezelf dat als ik een periode heb gehad waarin ik slecht of weinig slaap dat ik erg snel weer last krijg van mijn depressie. Door die depressie heb ik ook steeds meer behoefte om overdag te gaan slapen, juist omdat ik zo moe ben. Maar ik weet dat ik dan ’s nachts al helemaal niet kan slapen dus probeer ik altijd wakker te blijven. Het fijne aan slapen overdag is dat ik even alle prikkels kan uitschakelen en nergens aan hoef te denken.

Mijn gespannen spieren in mijn rug, de hoofdpijn, de versnelde hartslag, hyperventilatie en overprikkeling zorgt er voor dat ik altijd heel moe ben.
Nogmaals, het is moeilijk om uit te leggen dat iemand die zo jong is niks wil en kan ondernemen omdat ik daar de fut niet voor heb.
Het is helaas de buitenwereld weer die er van alles over vind. Ik probeer me daar zo min mogelijk van aan te trekken en gewoon door te gaan met mijn leven. Ik haal er alles uit wat ik kan, en als het even niet lukt is dat maar zo. Dat kunnen de mensen accepteren of iemand anders zoeken om mee dingen te doen.
Als ik een dagje weg ben geweest ben ik achteraf ook altijd trots op mezelf dat ik het toch maar weer gedaan heb!