Een heleboel mensen zullen het onzin vinden. Maar ik durf geen telefoon op te nemen of zelf te bellen.
Ik wil je in deze blog graag laten zien wat voor belemmering het is voor mij.
Ik heb een half jaar bij een tandtechnicus gewerkt, waar ik onder andere de telefoon moest opnemen. Ik heb pas na een paar weken fulltime werken de telefoon op durven te nemen. Zij hebben mij over die drempel geholpen, tot ik daar ontslagen werd i.v.m. ruzie.
Sindsdien durf ik de telefoon opnieuw niet meer op te nemen.
Helaas is dit tegenwoordig een grote belemmering, ik word vaak gebeld door bedrijven waar ik sollicitaties naar toe heb gestuurd. Helaas durf ik dan de telefoon niet op te nemen, waardoor ik die baan weer aan me voorbij moet laten gaan.
Zelfs als mijn familie of vrienden mij bellen durf ik 9 van de 10 keer niet op te nemen. Als ze dit nu hier lezen zullen ze hopelijk begrijpen waarom ik niet vaak de telefoon opneem als ze mij bellen.
Waarom ik de telefoon niet durf op te nemen? Ik heb werkelijk waar geen idee! Als ik zie dat iemand mij belt krijg ik enorm veel stress. Ik ben altijd bang dat ik niet weet wat ik moet zeggen en dat ik dichtklap.
De meeste mensen vertellen mij dan dat bellen het fijnste is wat er is. Je ziet degene niet met wie je aan het bellen bent. Maar helaas na al die jaren durf ik het nog steeds niet.
Er zijn gelukkig een heleboel cursussen voor, dat is enorm fijn.
Maar helaas durf ik ook daar niet heen! Mijn medicatie heeft me enorm geholpen bij een heleboel angsten, maar mijn angsten zijn nog niet helemaal verdwenen.
Daarom vind ik whatsapp de oplossing van de eeuw! Via social media heb ik totaal geen last van mijn angsten, dan kan ik nadenken over wat ik wil zeggen.
De telefoon opnemen en ergens alleen heen gaan waar ik nog nooit eerder ben geweest zijn mijn grootste angsten. Hier zit ik natuurlijk enorm mee. Maar ondertussen heb ik er wel mee leren leven. Ik hoop dat deze angsten ooit nog zullen verdwijnen, dat zal mijn leven een stuk makkelijker maken!
Telefoonfobie onzin???? Helemaal niet. Jij durft de telefoon niet op te nemen, maar ik durf niet te bellen. Soms duurt het dagen voordat ik zelfs maar mijn eigen zusje, jouw moeder dus, durf te bellen. Het is een tijdje goed gegaan maar nu we het rustiger hebben en er niet zo veel meer gebeld hoeft te worden, sluipt het er stiekem weer in en moet ik mezelf weer dwingen om te bellen. Als er therapie voor is zal je daar toch een keer naar toe moeten gaan, dan kom je er misschien van af, maar…… Ergens naar toegaan is ook zo moeilijk! Maar zet hem op meid, je hebt je hele leven nog voor je om aan jezelf te werken. Stapje voor stapje, dan kom je er wel. Dikke kus en we spreken elkaar via mail ( niet via de telefoon, haha).
Knap dat je dit ook weer gedeeld hebt!
Ben supertrots op je…
Xx
Mama
Gebeld worden komt ook onverwachts en je weet niet waarom iemand belt. Met een app lees je al waarom iemand contact zoekt. Ik bel liever zelf iemand want dan heb ikzelf de regie. Bij mij helpt het om terug te bellen. Bij vrienden stuur ik vaak een appje van, ik zie dat je gebeld hebt, ik kan nu niet bellen maar wat was er? Bedrijven bel ik terug nadat ik met mezelf heb doorgenomen wat ik wil zeggen of weten. Ik bel nooit onvoorbereid. Bij vorige werkgevers had ik klanten aan de lijn, maar omdat het mijn werk was, wist ik wat er van me verwacht werd en had ik er geen problemen mee.
Hey, Ik heb dit ook. Zonder rede. Ik heb dus ook geen telefoon meer.
Hiervoor had ik een eigen massagepraktijk waar ik wel telefoontjes moest opnemen. Maar als ik eenmaal bekender met de cliënt werd besloot ik voor te leggen om voortaan te mailen. Het is zo NIET handig en een beetje voor schut maar ik kon er maar niet overheen zien te komen. Over de telefoon angst. Het is net of je bevriest met een plotselinge doodsangst. En waarom? Het is het gemis van de ogen en de uitdrukking op het gezicht. Of het plotselinge van het denderende geluid en flikkerende schermpjes en icoontjes dat heel hard en bruut bij me binnenkomt. Overprikkeld. Waarom nu en niet een andere keer? … heel vervelend en ik leef met je mee. En je bent niet gek of stom. Er zijn er veeel meer.
Heel herkenbaar! Ik heb het niet zo extreem maar heb wel een hekel aan bellen. Maakt niet uit met wie, altijd de stress om wat ik moet zeggen, loopt het gesprek wel?,komt het wel uit dat ik diegene bel?, hoor ik het wel goed? Ik “hoor” heel slecht, en dan niet omdat mijn oren niet goed werken maat omdat die prikkels niet goed doorkomen.
Dus ik snap je gevoel, kan niet anders dan je een dikke knuffel geven.
Je bent nog geen twee weken verder en wat heb jij ongelooflijk veel reacties gehad!
Ik hoop dat je nog veel meer mensen kunt bereiken…
Ga zo door!!!
Xx dikke kus