Ik denk dat meerdere mensen met autisme hier wel last van hebben, terwijl anderen er niet over na zouden denken. Namelijk: koken. Dit kan voor mensen met autisme erg stressvol zijn.
Zij zijn vaak heel gevoelig wat betreft hun zintuigen, waardoor ze moeite kunnen hebben met een bepaalde structuur, kleur of smaak van eten.
Sommige mensen met autisme eten vaak hetzelfde, hebben geen hongergevoel of juist geen rem om te stoppen met eten. Dat komt omdat hun brein en zintuigen anders werken. Hier heb ik gelukkig geen last van. Afwisseling is nodig voor je eetpatroon maar voor veel mensen is het juist lastig om nieuwe dingen proberen te eten. Zeker als je erg van structuur houd. Het kunnen koken is een belangrijke voorwaarde voor zelfstandigheid en zelfredzaamheid.
Vaak begint de stress al in de supermarkt. Er zijn zo veel mensen en veel geluiden waar je erg prikkelbaar van kan worden. Het makkelijkste is een duidelijk boodschappenlijstje maken van te voren met alles wat je nodig hebt, dit doe ik ook. Ik doe daarom ook maar 1 keer per week boodschappen. Elke zondag maak ik een eetschema voor de week daarna en aan de hand van wat ik wil eten haal ik boodschappen. Zodat je in de winkel alleen nog maar die dingen hoeft te pakken en niet ook nog eens na moet denken als je al stress hebt door alle prikkels. Zo voorkom je ook dat je iets vergeet voor een bepaald gerecht, want er is niks vervelender dan dat je iets wil koken en je hebt niet de juiste producten. Dit zorgt dan ook weer voor extra stress.
En dan het beginnen aan de maaltijd. Alles moet tegelijkertijd en wat als het ene eerder klaar is als het ander? Zoveel vragen en stress die door je hoofd heen kunnen spoken. Hier heb ik ook erg veel last van. Ik heb altijd moeite gehad met koken en ik deed dat zo min mogelijk. Ik maakte een paar jaar geleden nog altijd simpele gerechten, zoals gebakken aardappeltjes met schnitzel. Of ik at bij mijn moeder zodat ik zelf niet hoefde te koken, dat was natuurlijk nog makkelijker! Maar sinds ik op mezelf woon in mijn nieuwe appartement heb ik elke dag zelf gekookt. Ik moet er wel bij zeggen dat ik nu eindelijk een goed gasfornuis heb dus dat scheelt ook wel een hoop ergernis. In het begin was het wel even wennen maar het gaat steeds beter. Als het ene eerder klaar is dan het andere dan is dat maar zo. Daar heb ik me ondertussen bij neer weten te leggen. Het belangrijkste is dat je niet moet opgeven, en dat als iets een keer mislukt je niet moet balen van jezelf. De volgende keer probeer je het gewoon weer opnieuw en je zult zien dat het dan beter gaat!
Ik heb veel recepten op internet opgezocht waar stap voor stap uitgelegd staat wat ik moet doen. Zulke recepten vind ik heel fijn want dan weet ik goed wat ik moet doen en hoelang bijvoorbeeld groente moet koken etc. Hierdoor kan ik ook weer wat nieuwe en iets moeilijkere recepten maken. Ook op tiktok staan wel eens dingen die ik dan namaak. Als ik even niet weet wat ik moet koken kijk ik weer op internet en vind ik weer iets nieuws wat ik uit probeer.
Koken hoeft niet altijd heel ingewikkeld te zijn of uren in beslag te nemen. Ik kies vaak iets lekkers maar zeker ook iets makkelijks uit. Want ik heb ook niet genoeg geduld om uren in de keuken te staan en super moeilijke recepten te proberen.
Soms word ik nog wel eens chagrijnig van koken en geef ik het op. Maar als mijn vriend er dan toevallig is neemt hij het over. Maar het gebeurt gelukkig niet zo vaak meer dat ik het snel opgeef.
Er bestaan ook kookboeken voor mensen met autisme had ik gezien, dat kan wellicht ook een hoop van jullie helpen. Daar staan de dingen duidelijk in uitgelegd en er staan foto’s bij. Er wordt stap voor stap uitgelegd wat je moet doen en welke producten je nodig hebt. Zo weet je precies wat je moet doen.
