Dat ik weinig zelfvertrouwen heb is inmiddels wel duidelijk. Ondanks het feit dat ik al veel dingen in mijn leven bereikt heb waar ik toch wel trots op ben blijft dit een lastig ding. Ik heb een erg laag zelfbeeld en ik vind dat alles wat ik doe beter kan. Ik ben dan ook erg kritisch op mezelf en vind niet gauw iets goed als ik het doe.
Ik vind het zo lastig om op mezelf te vertrouwen dat ik altijd de bevestiging van mijn moeder en/of vriend nodig heb als ik iets wil gaan doen. Bijvoorbeeld bij het kopen van iets, het afsluiten van een abonnement of een dagje weg met een vriendin. Ik weet van mezelf dat ik altijd alles heel goed uitzoek voor ik iets doe of wil kopen. Maar toch vind ik het voor mijn gevoel een veilig idee dat iemand die dicht bij mij staat het ook eens is met mijn keuze.
Dit maakt het dan makkelijker om de stap te zetten om datgene te doen. Als ik het aan mezelf over laat dan kan ik weken twijfelen en kan ik achteraf spijt hebben van mijn beslissing. Maar op het moment dat mijn moeder en/of vriend tegen mij zeggen dat ik het moet doen dan twijfel ik geen moment meer en weet ik dat het een goede keuze is.
Als zij tegen mij zeggen dat ik het niet moet doen dan luister ik daar ook 9 van de 10 keer naar. Omdat ik hun zo vertrouw dat ik daar naar luister. Op een enkele keer na dat ik niet heb geluisterd heb ik ook vaak achteraf spijt van mijn beslissing. Hierdoor is het dus juist nog meer gaan vormen dat ik graag naar de meningen van de mensen om mij heen vraag zodat ik niet nog meer domme beslissingen in mijn leven kan maken.
Voor mijn vriend is het natuurlijk ook lastig dat ik dit heb omdat ik ook hem veel om bevestiging vraag. Mijn moeder is het na 22 jaar wel gewend, maar voor mijn vriend is het af en toe nog een beetje wennen. Hij wil ook graag dat ik zelf keuzes maak in mijn leven en hij vertrouwt er op dat ik het altijd goed doe. Maar toch word ik altijd een beetje bozig als hij mij de keuze zelf wil laten maken. Dat maakt het voor hem lastig dus geeft hij mij vaak wel de bevestiging van iets waardoor ik weer rustiger word.
Ik snap dat ik moet gaan leren om niet overal een bevestiging voor nodig te hebben. Ik kan heel goed zelf mijn keuzes maken alleen dat moet ik zelf ook nog even gaan geloven. Iemand hoeft niet hetzelfde over iets te denken als ik. Als ik iets leuk vind dan moet ik dat eigenlijk gewoon doen en niet hoeven te wachten op antwoord van een ander. Als mijn mening anders is is dat ook geen probleem.
Het vragen om bevestiging van iedereen heeft ook te maken met controle drang. Bij mij moet alles perfect zijn anders word ik onrustig. Als ik dan de bevestiging krijg dat ik het goed gedaan heb voel ik me weer beter.
Dat ik dit heb heeft grotendeels wel te maken met mijn sociale angststoornis denk ik. Ik ben ontzettend bang om fouten te maken waardoor ik dus continue de bevestiging nodig heb om te horen dat ik iets goed doe. Ik baal er zelf op sommige momenten ook erg van dat ik dit heb. Want hoe fijn is het om iets leuks te zien en het gewoon te bestellen? Zonder dat je dat eerst aan iemand moet laten zien en dan weer op antwoord te moeten wachten.
Maar aan de andere kant blijf ik het ook wel een fijn idee vinden dat ik geen dingen doe waar anderen niet achter staan. Zo kunnen ze nooit tegen mij zeggen dat ik foute keuzes heb gemaakt.
